Μελίσσι, γλυκό μου Μελίσσι!

 Εδώ θα γράφω

Τα ποιηματά 

για το  γλυκό μου Μελίσσι και ότι αγαπώ: 

 Αφιερωμένο στη ιερή μνήμη της Θ Ξανθής Κριτσιώνη κ της κόρης της Αγυρούλας Κριτσιώνη- Αλεξοπούλου

Κ Συ Ξανθούλα μου καλή

θυμάσαι τη γιαγιά σου που κάθε μέρα

έτρεχε στον Γιώργη τον Σκουράκη

μήπως της φέρει γράμματα

από την Αργυρούλα;

Η θεια- Ξανθή στα μαύρα της

τα ρούχα διπλωμένη

μαύρο μαντήλι 

στα μαλλιά

με σταυρωμένα χέρια

ακούει τα ονόματα

με δάκρυα στα μάτια

Τόστειλ η Αργυρούλα της

το ποθητό το γράμμα;

Κ όταν ακούει τ όνομα

λάμπει το πρόσωπό της!

Τρέχει , τ αρπάζει γρήγορα

να πάει να τ’ ανοίξει

Τι λέει το κορίτσι της;

Τι νέα να της φέρνει;

Έχει δουλειά; 

Περνάει καλά;Πώς είναι η υγειά της;

Κρατάει το γράμμα της γερά

Τρέχει στο σπιτικό της 

Κάθεται μπρος στο κάδρο της

Διαβάζει δυνατά

«Μανούλα μου σε χαιρετώ!

Μάνα μαύρο φορούσα μου

Μάνα χαροκαμένη

Είμαι καλά, σε σκέφτομαι

Κάνω οικονομίες να έρθω 

γλυκιά μανούλα μου

Θέλω να σ αγκαλιασω!

Μου λείπει το Μελίσσι μας

Μου λείπουνε τ αδέρφια

Μου λείπει το γλυκό φιλί 

μανούλα, το δικό σου!»

Η θεία Ξανθή κάνει Σταυρό 

μπροστά στη Παναγία

Τη φχαριστεί γονυπετής

κ την παρακαλάει  να ρθεί η κοπελούδα της

απ τα σκληρά τα ξένα!

Μέσα σε τυφώνες κ καταιγίδες

σε ρίξανε άνθρωπε , συνάνθρωποι 

αφήνοντάσε να στροβιλίζεσαι 

έως θανάτου

Καρτερούν με αγωνία 

τ ανοιχτά κ αδηφάγα στόματα

να σε κατασπαράξουν·

Εσύ, άντεξε στο χορό του θανάτου

γυρίζοντας ανάποδα·

ανάποδα κ κόντρα έως θανάτου!!!

8/9/2011

Θάλασσα 

Να σ αγναντεύω θάλασσα Κ Βάρναλης.

 Αχ θάλασσά μου   Πάρε μας μακριά…

πάρε  μας  σ άλλους κόσμους

τα όνειρα τόσα πολλά

σαν τ ατελείωτα κύματά σου…

οι ελπίδες , κ αυτές μαζί

γεμίζουν την καρδιά μου

Αχ θάλασσά μου σειρήνα πλανεύτρα !

Ιούλιος 6/2025

Το λιοπύρι καίει τη Κοζιά

γέρνουν τα κλαδάκια από τη δίψα

Τα τζιτζίκια τραγουδούν ολημερίς

Κ οι δεκαοχτούρες κούρνιασαν στις φυλλωσιές 

να δροσιστούν!

Μεσοκαλόκαιρο κοντεύει

Κ ο ηλιάτορας θεριεύει!

Κ ο βοριάς  από τα πέρα

να τος μπλέδισε τον κόλπο 

Να δροσιά κ αεράκι 

ν ανασάνουμε λιγάκι!

Τα καραβάκια του Βλάση!( Μαυραγάνης)

7/7  μέρα Ιουλιανή , της Αγίας Κυριακής! Γενέθλια μέρα μου!

Καραβάκια μου!
Τρέξτε, τρέξτε στ ανοιχτά
Σκίστε, σκίστε τα νερά
Ταξιδέψτε σ άλλα μέρη
Κει όπου κανείς δεν ξέρει…
Δέστε ανθρώπους, δέστε τόπους
Φέρτε τα καλούδια τους!
Δώστε τα δικά μας!
Καραβάκια μ όμορφα!

Ταξιδέψτε τα όνειρά μας!

Κ σήμερα ήρθα στην αγκαλιά σου θάλασσά μου

Να σ’ αγναντεύω

Εκείνο το βάθος του όρίζοντα

εκείνη η μπλε γραμμή που με χωρίζει με το απέναντι…

Να μπαίνω στα νερά σου

τα μπλε  τα πράσινα κ τα γαλάζια

να παίρνω κάτι από τη δύναμή σου

 να  συνομιλώ μαζί σου

να σε ρωτάω αν θυμάσαι

εκείνους… εκείνα τα παιδιά 

που παίζαμε κ σαν δελφίνια χοροπηδούσαμε στα νερά σου

κ βουτούσε στους βούλιαξες

κ κάναμε μακροβούτι

κ παραβγαίναμε στο μήκος!

Όλοι εκεί, μανάδες αδέλφια

Τι χαρές κ γέλια

Τι δροσιές 

Να κ ο φωτογράφος! Τον θυμάσαι;

Μες τη ντάλα του ήλιου

μας απαθανάτιζε, όλους!

Μας βλέπω: 

Τη Ρηνούλα, τη Βίκη , τη Σωσώ

Την Άντα το Γιώργο τη Ρίτσα

Τόσους κ τόσους…

Φύγανε πολλοί’ το ξέρεις…

Κ πόσο πονάει!!!!

Τ

Το Μελίσσι μου!  (2000)

 Ο τόπος μου, ο κόσμος μου!

Οι γονείς μου, τ αδέλφια μου

τα ξαδέλφια μου, οι φίλοι μου!

  Όλοι εσείς!

 

Το Μελίσσι μου, η γειτονιά μου!

Τα παιγνίδια μου, το σεργιάνι μου!

 

Το Μελίσσι μου, η θάλασσά μου

που το πλαταίνει.

Ο κόσμος μου!

 Η θάλασσά μας, η απεραντοσύνη της!

η αγριάδα της, η γαλήνη της

 η σύντροφιά μας!

 Το Μελίσσι μου, η γη μου

ένα γλυκόπικρο μελίσσι

 νίκησε κ νικάει

ημερεύοντας κ γλυκαίνοντας τη ζωή μου!

  

 Κ ας φουρτουνιάζεις θάλασσα

 Κ ας δείχνεις το θυμό σου

 εγώ σε σένα έρχομαι

Να λέω τον καημό μου!

 

Εσύ με τη γαλήνη σου

Με μάγεψες μια μέρα

Όταν εγώ σ αγνάντεύα 

Κορίτσι, μια σταλιά!

 Ετσι ήρεμη κ δεκτική

 ν ακούς τα μυστικά μου

 Με κέρδισες

Μου πήρες την καρδιά μου!

 Κ έγινε Έρωτας βαθύς

σαν τα βαθιά νερά σου

Κ έγινες μάννα υπομονή

Ν ακούς τα όνειρά μου!

#

2/5/ 2020

 Ο Μάιος μας έφτασε…

 Στη βρύση τη βουνίσια

του Αη Θανασιού

ερχόμαστε ,  θυμάσαι;

τη 2η Μαγιου!

 Είμαστε μαθητούδια

του δημοτικού

 με τους δασκάλους όλους

 για το μοναστήρι του Μαγιού!

 Ε κόβαμε λουλούδια

  μάηδες αγκαλιές

  Επαίζαμε παιχνίδια 

αντήχααν φωνές!

  

 Μορφές συμμαθητών μου

 παιχνίδια κ σπρωξιές

 κοινά τραπέζια όλοι

  τραγούδια κ αγκαλιές!

Τι χρόνια αθωότης

Τι χρόνια ομορφιάς

Ως είναι «φυτεμένα»

Δεν τα ξεχνώ, παιδιά!

#

 Ένας καταγάλανος ουρανός

κ όμως δύο δάκρυα στάζουν από τα μάτια του…

Μια ακύμαντη θάλασσα, γαληνεμένη

Κ όμως μελαγχολική με κοιτάει…

Ένας κατακόκκινος δίσκος του ήλιου

γέρνει στη δύση του, λυπημένος!