Μελίσσι, γλυκό μου Μελίσσι!

 Εδώ θα γράφω

Τα ποιηματά 

για το  γλυκό μου Μελίσσι και ότι αγαπώ: 

 Αφιερωμένο στη ιερή μνήμη της Θ Ξανθής Κριτσιώνη κ της κόρης της Αγυρούλας Κριτσιώνη- Αλεξοπούλου

Κ Συ Ξανθούλα μου καλή

θυμάσαι τη γιαγιά σου που κάθε μέρα

έτρεχε στον Γιώργη τον Σκουράκη

μήπως της φέρει γράμματα

από την Αργυρούλα;

Η θεια- Ξανθή στα μαύρα της

τα ρούχα διπλωμένη

μαύρο μαντήλι 

στα μαλλιά

με σταυρωμένα χέρια

ακούει τα ονόματα

με δάκρυα στα μάτια

Τόστειλ η Αργυρούλα της

το ποθητό το γράμμα;

Κ όταν ακούει τ όνομα

λάμπει το πρόσωπό της!

Τρέχει , τ αρπάζει γρήγορα

να πάει να τ’ ανοίξει

Τι λέει το κορίτσι της;

Τι νέα να της φέρνει;

Έχει δουλειά; 

Περνάει καλά;Πώς είναι η υγειά της;

Κρατάει το γράμμα της γερά

Τρέχει στο σπιτικό της 

Κάθεται μπρος στο κάδρο της

Διαβάζει δυνατά

«Μανούλα μου σε χαιρετώ!

Μάνα μαύρο φορούσα μου

Μάνα χαροκαμένη

Είμαι καλά, σε σκέφτομαι

Κάνω οικονομίες να έρθω 

γλυκιά μανούλα μου

Θέλω να σ αγκαλιασω!

Μου λείπει το Μελίσσι μας

Μου λείπουνε τ αδέρφια

Μου λείπει το γλυκό φιλί 

μανούλα, το δικό σου!»

Η θεία Ξανθή κάνει Σταυρό 

μπροστά στη Παναγία

Τη φχαριστεί γονυπετής

κ την παρακαλάει  να ρθεί η κοπελούδα της

απ τα σκληρά τα ξένα!