Μετανάστις
Μπήκα κι εγώ στο πλοίο για την “αποικία" γεμάτη όνειρα κ' ελπίδες, γεμάτη πόθο για ζωή στη μεγάλη πόλη Η γη μας λίγη, τα όνειρα πολλά, πού να τα χωρέσει.. Έπρεπε ν' απλώσω τα φτερά μου, να πετάξω να φύγω πέρα μακριά. Ξενητεμένο μου πουλί κ παραπονεμένο, πού άφησες τη μάννα σου, τους φίλους, τις αγάπες; Τις πήρα εκεί στην ξενητιά. μου θέριευαν το όνειρο να βγώ κ να παλέψω κ ναρχομαι κοντά τους δυνατότερη ναρχομαι κ να φεύγω, .. μια ζωή .. ξενητεμένο μου πουλί! ΒΓ